ΧΡΗΣΗ ΒΙΟΔΙΕΓΕΡΤΩΝ ΣΕ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗΣ ΤΟΜΑΤΑΣ ΥΠΟ
ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΙΚΗΣ ΑΡΔΕΥΣΗΣ
Η εξελισσόμενη κλιματική αλλαγή έχει ως αποτέλεσμα την όλο και πιο συχνή εμφάνιση περιόδων ξηρασίας με επίδραση στην ποιότητα των λαχανικών. Στόχος της συγκεκριμένης εργασίας ήταν να μελετηθούν τα αποτελέσματα της εφαρμογής των βιοδιεγερτών στα ποιοτικά χαρακτηριστικά της βιομηχανικής τομάτας (Lycopersicum esculentum L. cv. Heinz 1162) υπό συνθήκες ελλειμματικής άρδευσης. Για το σκοπό αυτό εφαρμόστηκαν τρία σκευάσματα βιοδιεγερτών: α) Nomoren (N), β) Twin-Antistress (TW), γ) x-Stress (XS), και δ) ο μάρτυρας (C), ενώ παράλληλα εφαρμόστηκαν και δυο επίπεδα άρδευσης: α) W+ (κανονική άρδευση) και β) W- (ελλειμματική άρδευση, 60-70% της μέγιστης υδατοχωρητικότητας του εδάφους). Τα αποτελέσματα της έρευνας υποδεικνύουν θετικές
επιδράσεις των βιοδιεγερτών τόσο στην διατροφική αξία και το ενεργειακό περιεχόμενο, όσο και στη χημική σύσταση των καρπών βιομηχανικής τομάτας. Πιο συγκεκριμένα, οι υψηλότερες συγκεντρώσεις πρωτεϊνών, υδατανθράκων και ενεργειακού περιεχόμενου παρατηρήθηκαν στη μεταχείριση XSW+, ενώ η τέφρα αυξήθηκε υπό συνθήκες ελλειμματικής άρδευσης με την εφαρμογή του Twin-Antistress. Επίσης, τα λίπη, οι πρωτεΐνες και η τέφρα αυξήθηκαν υπό συνθήκες ελλειμματικής άρδευσης όταν εφαρμόστηκαν οι βιοδιεγέρτες Nomoren και x-Stress, σε σχέση με την
εφαρμογή των ίδιων σκευασμάτων υπό κανονική άρδευση. Τα κύρια σάκχαρα ήταν η φρουκτόζη και η γλυκόζη, με τη συγκέντρωση της φρουκτόζης να αυξάνεται υπό κανονική άρδευση με την εφαρμογή των βιοδιεγερτών (εξαίρεση αποτέλεσε το XS), ενώ η συγκέντρωση της γλυκόζης αυξήθηκε υπό συνθήκες ελλειμματικής άρδευσης, ανεξαρτήτου εφαρμογής ή μη βιοδιεγέρτη. Τα κύρια οργανικά οξέα ήταν το κιτρικό και μηλικό οξύ τα οποία είχαν την υψηλότερη συγκέντρωση υπό συνθήκες κανονικής άρδευσης, ιδιαίτερα στην περίπτωση του σκευάσματος TW. Τα κύρια λιπαρά οξέα ήταν το λινολεϊκό και ελαϊκό οξύ, ενώ σε μικρότερες συγκεντρώσεις ανιχνεύθηκε το α-λινολενικό οξύ. Τα δύο πρώτα λιπαρά οξέα αυξήθηκαν υπό κανονικές συνθήκες άρδευσης σε όλα τα σκευάσματα, ενώ το α- λινολενικό οξύ αυξήθηκε υπό συνθήκες ελλειμματικής άρδευσης, ιδιαίτερα στην περίπτωση των μεταχειρίσεων Ν και XS. Οι μόνες τοκοφερόλες που ανιχνεύθηκαν ήταν η α- και γ-τοκοφερόλη οι οποίες είχαν υψηλότερη συγκέντρωση υπό κανονική άρδευση, ιδιαίτερα όταν εφαρμόστηκε το
σκεύασμα TW. Η συγκέντρωση του λυκοπενίου και του καροτενίου δεν αυξήθηκε σε σχέση με το μάρτυρα όταν εφαρμόστηκαν βιοδιεγέρτες υπό κανονική άρδευση, ενώ παρατηρήθηκε μείωση όταν έγινε εφαρμογή βιοδιεγερτών υπό συνθήκες ελλειμματικής άρδευσης. Τέλος, η συγκέντρωση των χλωροφυλλών δε διέφερε μεταξύ των μεταχειρίσεων, με εξαίρεση τη μεταχείριση CW+ για την χλωροφύλλη β και τις ολικές χλωροφύλλες. Συμπερασματικά, η εφαρμογή των βιοδιεγερτών είχε σημαντική επίδραση στη χημική σύσταση των καρπών της βιομηχανικής τομάτας, ενώ ορισμένα συστατικά (α-λινολενικό οξύ, φρουκτόζη, γλυκόζη) και η διατροφική αξία των καρπών αυξήθηκαν υπό συνθήκες ελλειμματικής άρδευσης με την εφαρμογή συγκεκριμένων σκευασμάτων.