Τα λαχανικά αποτελούν πλούσιες πηγές υδατανθράκων, πρωτεϊνών, βιταμινών, μετάλλων και αντιοξειδωτικών ενώσεων.
Η αυξανόμενη ανάγκη για παραγωγή τροφίμων μέσω αειφορικών καλλιεργητικών πρακτικών, χωρίς παράλληλη μείωση των αποδόσεων και του εισοδήματος του παραγωγού, αποτελεί μείζονα στόχο εξαιτίας της αυξημένης περιβαλλοντικής ρύπανσης και της διαρκούς υποβάθμισης των καλλιεργούμενων εδαφών.
Τελευταία παρατηρείται αύξηση στην κατανάλωση των λαχανικών εξαιτίας της μεταστροφής της σύγχρονης κοινωνίας στη Μεσογειακή διατροφή. Στο πλαίσιο της παγκόσμιας κλιματικής αλλαγής, απαιτείται μειωμένη άρδευση στις καλλιέργειες, ιδιαίτερα στις ξηρικές και ημιξηρικές περιοχές, καθώς και καλλιέργεια φυτικών ειδών με μειωμένες απαιτήσεις σε νερό όπως είναι τα αρωματικά και φαρμακευτικά φυτά (ΑΦΦ).
Με την ελλειμματική άρδευση τα φυτά υπόκεινται σε διάφορα επίπεδα υδατικής καταπόνησης σε συγκεκριμένα στάδια ή καθόλη την καλλιεργητική περίοδο χωρίς να μειώνεται σημαντικά η απόδοσή τους, ενώ παράλληλα μπορεί να επέλθει βελτίωση στην ποιότητά τους. Από την άλλη, η χρήση φυτικών βιοδιεγερτών στην γεωργία έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση των αποδόσεων λόγω της μειωμένης κατανάλωσης βιοσυνθετικών προϊόντων για την αντιμετώπιση διαφόρων καταπονήσεων από το φυτό.
Στο πλαίσιο του προτεινόμενου έργου θα μελετηθεί η χρήση των βιοδιεγερτών υπό συνθήκες ελλειμματικής άρδευσης στην καλλιέργεια 2 λαχανικών (τομάτα, μαρούλι) σε καλλιέργεια στο θερμοκήπιο, καθώς και 2 ΑΦΦ (λεβάντα, μέντα) σε καλλιέργεια στον αγρό.